Gruaja mes nderimit në Islam dhe poshtërimit në xhahilijet

Gruaja mes nderimit në Islam dhe poshtërimit në xhahilijet (injorancë)
Falënderimi i takon Allahut. Gruaja ka një status të lartë në Islam, të cilin asnjë fe dhe shoqëri nuk e ka arritur, sepse nderin që jep Islami njerëzimit përfshinë burrin dhe gruan njëlloj.Ata janë të barabartë nën sundimin e Allahut në këtë botë dhe do të jenë të barabartë në përkujdesje, në shpërblimin dhe dënimin e Tij në botën tjetër. Allahu [subhanehu ve teala] thotë:
“Ne vërtetë nderuam pasardhësit e Ademit.” (El-Isra, 70)

“Meshkujve ju takon pjesë nga pasuria që e lënë prindërit e të afërmit (pas vdekjes), edhe femrave ju takon pjesë nga ajo që lënë prindërit e të afërmit.” [En-Nisa, 7]

“Edhe atyre (grave) u takon e drejta (mbi bashkëshortët në shpenzimet jetësore) ngjashëm (sikurse të drejtat e bashkëshortëve ) mbi ta (sikurse dëgjueshmëri dhe respekt) mbi bazat e arsyes.” (El-Bekare, 228)

“Besimtarët, meshkujt dhe femrat, janë evlija’(ndihmës, mbështetës, shokë, mbrojtës) të njëri tjetrit.” (Et-Teube ,71)

“Zoti ytë ka dhënë urdhër të prerë që të mos adhuroni tjetër pos Tij, që të silleni në mënyrë bamirëse ndaj prindërve. Nëse njërin prej tyre, ose që të dy, i ka kapur pleqëria pranë kujdesit tënd, atëherë mos u thuaj atyre as “of-oh”, as mos u bë i vrazhdë ndaj tyre, po atyre thuaju fjalë të mira (të buta, respektuese).Dhe në shenjë mëshire shtrije pranë tyre krahun përulës e respektues dhe thuaj: “Zoti im! mëshiroi ata të dy, sikurse më edukuan mua kur isha i vogël.” (El-Isra, 23:24)

Gjithashtu Allahu thotë:
“Zoti i tyre iu përgjigj lutjes së tyre (e tha): Unë nuk ia humbë mundin asnjërit prej jush, mashkull qoftë apo femër.” (Ali Imran 3-195)

“Kush bën vepër të mirë, qoftë mashkull ose femër, e duke qenë besimtar, Ne do ti japim atij një jetë të mirë (në këtë botë), e (në botën tjetër) do t’u japim shpërblimin më të mirë për veprat e tyre.” (En Nahl, 97)

“Kush bën ndonjë nga punët e mira, qoftë, mashkull ose femër duke qenë besimtar, të tillët hyjnë në xhennet dhe nuk u bëhet fare padrejtësi.” (En Nisa, 124)

Nuk ekziston religjion, popull, shoqëri apo ligj, i cili mund të krahasohet me nderin që gruaja ka në islam. Civilizimi Romak kishte vendim se gruaja ishte rob (skllav) që i përket burrit, e cila nuk kishte asnjë të drejtë. Në Romë një synod (këshill) i lartë u mblodh për të diskutuar çështjen e gruas, dhe përfundoi që ajo ishte qenie pa shpirt, dhe për këtë nuk do të trashëgonte jetë në botën tjetër, dhe se ajo ishte e ligë.

Në Athinë gratë konsideroheshin plaçkë (pasuri e tundshme), ata shiteshin dhe bliheshin, dhe konsideroheshin të liga, prodhim i djallit.

Ligji i lashtë i Indisë konkludon që sëmundja, vdekja, ferri, helmi i gjarpërim dhe zjarri të gjitha këto ishin më të mira se gruaja. Jeta e saj mbaronte kur burri – apo pronari i saj vdiste. Kur shihte se si trupi i tij digjet ajo duheshe të hedhet ne flakë, në qoftë se nuk e bënte këtë, ajo do të ishte e mallkuar nga të gjithë.

Në qoftë se vështrojmë statusin e gruas në hebraizëm, vendimi dhe statusi i saj në Dhjetën e vjetër është siç vijon:
“Dhe fillova të mendoj për të kuptuar,
Të hetoj dhe të gjurmoj mençurinë dhe konspektin e gjërave
Dhe të kuptoj idiotësinë e keqdashjes
Dhe marrëzinë e budallallëkut
E gjej më të hidhët se vdekja gruan e cila është kurth,
Zemra e së cilës është grackë, e duart e së cilës janë zinxhir…”
(Ecclesiastes 7:25-26 – versioni i ri internacional)

Është e ditur se dhiata e vjetër respektohet dhe besohet nga të fetë më të mëdha në botë ato hebre dhe krishterët. Kjo ishte situata dhe statusi i fermës në kohët antike.

Ndërsa sa i përket situatës së saj në mesjetë dhe në kohët moderne, kjo do të sqarohet në vazhdim:

Shkrimtari Danez Vieth Kordsten sqaron këndvështrimin e kishës katolike ndaj gruas. Ai thotë: “Gjatë mesjetës përkujdesje e vogël i është dhënë gruas, duke përcjell mësimet e kishës katolike, e cila e konsideronte gruan krijesë e klasit dhe rangut të dytë”.

Në Francë një këshill në vitin 586 vendosi të hulumtojë mbi çështjen e gruas, se femra a do të numërohej si qenie njerëzore apo jo. Pas disa diskutimeve ata vendosën se ajo ishte qenie njerëzore, por e krijuar që t'i shërbej mashkullit.

Në ligjin e Francës, neni 217 shkruan siç vijon: “Një grua e martuar – edhe në qoftë se martesa e saj bazohet me kusht që të ndahet çka i takon asaj dhe çka i takon burrit të saj – nuk i lejohet të japë asgjë si dhuratë apo të transferoj diçka nga prona e saj, ose të marrë në pronësi diçka qoftë ajo për shpagim ose tjetër send, pa pasur pjesë burri i saj në kontratë ose të pajtohet për kontratën me shkrim.”

Në Angli, Henri VII ia ndaloi gruas Angleze ta lexon Biblën. Deri në vitin 1850 gruaja nuk llogaritej qytetare, dhe deri në vitin 1882, gratë nuk kishin asnjë të drejtë personale.

(Silsiletu Mukaarineti El-Edjaan, nga Dr. Ahmed Shalebi, vol.3, f. 210-213)

Sa i përket gruas bashkëkohore në Evropë, Amerikë dhe nga vendet e tjera industriale, ajo është krijesë, e cila është e degraduar dhe e abuzuar për qëllime komerciale.

Ajo është tipar e shoqërive reklamuese, dhe gjërat kanë arritur në atë fazë sa që ajo zhvishet për të reklamuar produktet nëpër pllakate, dhe ajo shet dhe ekspozon trupin e saj sipas një sistemi të shpikur nga meshkujt, kështu që ajo nuk është asgjë më tepër se një objekt kënaqësie për ata në çdo vend.

Gruaja është e respektuar përderisa mund të japë dhe kontribuon fizikisht dhe mentalisht. Kur ajo do të plaket dhe nuk ka më se çka të shërbejë, shoqëria, individët dhe institucionet e braktisin atë dhe ajo jeton vetëm në shtëpinë e saj apo në spital mental.

Krahaso këtë – dhe pse nuk ka krahasim – me çka na mëson Kur’ani Famëlartë, në të cilin Allahu [subhanehu ve teala] thotë:

“Besimtarët, meshkujt dhe femrat, janë Evlija’(ndihmës, mbështetës, shokë, mbrojtës) të njëri tjetrit.” (Et Teube, 71)

“Edhe atyre (grave) u takon e drejta (mbi bashkëshortët në shpenzimet jetësore) ngjashëm (sikurse të drejtat e bashkëshortëve ) mbi ta (sikurse dëgjueshmëri dhe respekt) mbi bazat e arsyes.” (El-Bekare, 228)

“Zoti yt ka dhënë urdhër të prerë që të mos adhuroni tjetër pos Tij, që të silleni në mënyrë bamirëse ndaj prindërve. Nëse njërin prej tyre, ose që të dy, i ka kapur pleqëria pranë kujdesit tënd, atëherë mos u thuaj atyre as “of-oh”, as mos u bë i vrazhdë ndaj tyre, po atyre thuaju fjalë të mira (të buta, respektuese). Dhe në shenjë mëshire shtrije pranë tyre krahun përulës e respektues dhe thuaj: “Zoti im! mëshiroi ata të dy, sikurse më edukuan mua kur isha i vogël.” (El-Isra, 23:24)

Pasi që Zoti i saj e ka nderuar në këtë mënyrë, është e qartë për gjithë njerëzimin se Ai e ka krijuar atë që të jetë nënë, bashkëshorte, bijë dhe motër, kështu që Ai urdhëroi ligje, të cilat i kushtohen ekskluzivisht gruas dhe jo burrit.



Marrë nga libri
El-Islam, Usuluhu ve Mebaadi’uhu